Zehirli Ok

Haşyette Melekleşenler
Dünyada korkanlar, ahirette korkudan emin olacaklardır. Onun içindir ki bir hadis-i kudside: 'İki emniyeti ve iki korkuyu bir arada toplamam' (1) buyurulmaktadır.

Bu mesele ile alakalı olarak Buhari ve Müslim'de Efendimiz tarafından şöyle bir hâdise nakledilir:

Geçmiş ümmetlerden birinde, ehlullah'tan (Allah'ın veli kulu) bir zât vefat edeceği zaman çocuklarına vasiyette bulunur ve 'Ben öldüğümde cesedimi yakın, külünü de savurun' der. Adam ölünce evlatları babalarının dediğini yaparlar. Cenab-ı Hakk bu kulu karşısına alır ve cesedini niçin yaktırdığını sorar. Kul: 'Senin korkundan Ya Rabb!' cevabını verir. Bunun üzerine Cenab-ı Hakk ona: 'Ben de seni afvettim' (2) karşılığında bulunur.

Hz. Muaviye (ra), Asr-ı Saadet'in en büyük siyasi dahilerinden birisidir. İstenmeyen pek çok hadiseye karışmıştır; ancak bu durumdan kendisi de memnun değildir.

Vefat edeceği an çocuklarını yanına çağırır. Kalbinin üzerinde sakladığı küçük bir keseyi çıkarır. İhtimamla açar. İçinde birkaç kıl ve birkaç tırnak vardır. Bunları çocuklarına gösterir ve şöyle der: 'Evlatlarım! Ben, Rasulü Ekrem (as) ile beraber bulundum. Ona sahabi olma şerefine erdim. Birgün traş olurken herkes gibi ben de yere dökülen mübarek kıllarından kapabildiğim kadar aldım. Tırnaklarını keseceği anı gözetledim ve yine onlardan bir kaçını alma imkanına sahip oldum. Ömrüm boyunca bunları mukaddes bir emanet olarak sakladım. Şimdi ölümüm yaklaştı. Uzuvlarım birbirine veda etmek üzere. Vücud viranesi yıkılıyor. Felek adım adım sûra yaklaşıyor. Arş-ı emânımdan sûr sesi gelmeye başladı. Size vasiyetim şudur: 'Beni kabrime koyarken bazı azalarımın üzerine bu mübarek kıl ve tırnaklardan yerleştirin. Öyle inanıyorum ki Rabbimin huzuruna bunlarla gidersem kurtulabilirim.' (3)

İşte her sahabinin endişe ve korkusu. Hz. Muaviye ki, onun devrinde nice ülkeler fethedildi. İslam ordusu İstanbul surlarına kadar dayandı. Kıbrıs o devrede İslam diyarı oldu. Türk'ün sahabisi diyebileceğimiz Ebu Eyyub el-Ensâri Hazretleri İstanbul'a onun devrinde geldi. Ancak o bütün bu olanlara bel bağlamıyordu. Şefaatını umduğu tek şey, Efendimiz'e ait mübarek tırnak ve tüylerin kendisiyle beraber bulunacak olmasıydı.

Bu bir anlayış meselesidir. Dinde yeri vardır-yoktur, burada onun münakaşasını yapacak değiliz. Belki bunlar şifreyi çözen davranışlardır. Rahmet, bu şifrenin çözülmesiyle ihtizaza gelecektir. Nitekim kendini yaktıran adam da şeriata göre amel etmiş değildir. Fakat onun korku ve endişe yüklü bu ameli kurtuluşuna sebebiyet vermiştir.

Melekler de melekleşmiş insanlar da 'haşyet' içindedirler. Çünkü onlar 'Allah'ı bilmekte ve O'nu tanımaktadırlar. Bu manaya işaret içindir ki Kur'an'da 'Allah'a karşı en çok haşyet içinde olanlar Allah'ın âlim kullarıdır.' (Fâtır, 35/28) buyurulmaktadır. Allah'ı bilen, elbette O'na karşı haşyet içinde olacaktır.

--------------------------------------------------------------------------------
[1] Heysemi, Mecmau'z-Zevaid, 10/308; Ali el-Müttaki, Kenzü'l-Ummal, 3/141,709
[2] Buhari, Tevhid 35; Müslim, Tevbe 25,27
[3] İbn Esir, Üsdü'l-Gâbe, 4/433-436; İbn Hacer, İstîab, 3/473
Yorumlar Yeni Ekle RSS