Zehirli Ok

Bir otobüs durağında karşılaşmışlardı ilk kez....Biri tıpta okuyordu, > >>>öbürü mimarlıkta. O ilk karşılaşmadan sonra, bir kere, bir kere,bir kere > >>>daha karşılaşabilmek için, hep aynı saatte, aynı duraktan, aynı otobüse > >>>bindiler. Gençtiler, çok genç... Birbirileriyle konuşacak cesareti > >>>bulmaları biraz zaman aldı ama sonunda başardılar. İkisi de her sabah > >>>otobüse bindikleri semtte oturmuyorlardı aslında. Delikanlı arkadaşında > >>>kaldığı için o duraktan binmişti otobüse, kız ise ablasında....Sırf > >>>birbirilerini görebilmek için, her sabah erkenden evlerinden çıkıp, > >>>şehrin öbür ucundaki o durağa,onların durağına geldiklerini, gülerek > >>>itiraf ettiler bir süre sonra... Okullarını bitirince hemen evlendiler. > >>>Mutluydular hem de çok mutlu... Bazen işsiz, bazen parasız kaldılar ama > >>>öylesine sıkı kenetlenmişti ki yürekleri ve elleri hiçbir şeyi > >>>umursamadılar. Ayın sonunu zor getirdikleri günlerde de ünlü bir doktor > >>>ve ünlü bir mimar olduklarında da hep mutluydular. Zaman aşımına uğrayan, > >>>alışkanlıklara yenik düşen, banka hesabında para kalmadığı için ya da tam > >>>tersine o hesabı daha da kabarık hale getirmek uğuruna bitip-tükeniveren > >>>sevgilerden değildi onlarınki... Günler günleri, yıllar yılları > >>>kovaladıkça sevgileri de büyüdü, büyüdü... Tek eksikleri çocuklarının > >>>olmamasıydı. Zorlu bir tedavi süre**** rağman çocuk sahibi olmayınca, > >>>"bütün mutlulukların bizim olmasını beklemek, bencillik olur" diyerek > >>>devam ettiler hayatlarına. Çocuk yerine, sevgilerini büyüttüler... "Senin > >>>için ölürüm" derdi kadın, sımsıkı sarılıp adama ve adma "Hayır, ben senin > >>>için ölürüm" diye yanıt verirdi hep... Bazen eve geldiğinde, aynanın > >>>üzerinde bir not görürdü kadın, "Bir tanem kütüphanenin ikinci rafına > >>>bak...."Kütüphanenin ikinci rafında başka bir not olurdu, "Mutfaktaki > >>>masanın üzerine bak ve seni çok sevdiğimi sakın unutma" Mutfaktaki > >>>masadan,salondaki dolaba sevgi dolu notları okuya okuya koşturan kadın, > >>>sonunda kimi zaman bir demet çiçek, kimi zaman en sevdiği çikolatalar, > >>>kimi zaman da pahalı armağanlarla karşılaşırdı... Aldığı hediyenin ne > >>>olduğu önemli değildi zaten.... Hayat ne kadar hızlı akarsa aksın, işleri > >>>ne kadar yoğun olursa olsun hep birbirlerine ayıracak zaman buluyorlardı > >>>bulmasına ama kırklı yaşların ortalarına geldiklerinde, daha az çalışmaya > >>>karar verdiler. Adam, hastaneden ayrıldı ve muayenehanesinde hasta kabul > >>>etmeye başladı. Kadın da mimarlık bürosunu kapadı ve sadece özel > >>>projelerde görev aldı. Artık daha fazla beraber olabiliyorlardı. Bir gün > >>>sahilde dolaşırken, harap durumda bir ev gördü kadın, üzerinde "satılık" > >>>levhası asılı olan."Ne dersin, bu evi alalım mı?" dedi adama. "Bu > >>>viraneyi yıktırır, harika bir ev yaparız. Projeyi kafamda çizdim bile. > >>>Kocaman terası olan, martıları kahvaltıya davet edeceğimiz bir deniz evi > >>>yapalım burayı..." "Sen istersin de ben hiç hayır diyebilirmiyim?" diye > >>>yanıt verdi adam. "Amerika'daki tıp kongresinden döner dönmez ararım > >>>emlakçıyı... Kaç para olursa olsun, burası bizimdir artık....Sadece bir > >>>hafta ayrı kalacaklarını bildikleri halde, ayrılmaları zor oldu adam > >>>Amerika'ya giderken. Her gün, her saat konuştular telefonla. Gözyaşları > >>>içinde kucaklaştılar havaalanında. Fakat birkaç gün sonra, kocasında bir > >>>tuhaflık olduğunu fark etti kadın. Eskisi kadar mutlu görünmüyor, > >>>konuşmaktan kaçınıyordu. Onu neşelendirmek için, sahildeki evi hatırlattı > >>>ve çizdiği projeyi verdi kadın ama hiç beklemediği bir cevap aldı: > >>>"Canım, o ev bizim bütçemizi aşıyor. Sen en iyisi o evi unut... > >>>Mutsuzluk,mutluluğun tadına alışmış insanlara daha da acı, daha da > >>>çekilmez gelir. Kadın, hiç sevmedi bu beklenmedik misafiri. Derdini > >>>söylemesi için yalvardı adama, "Senin için ölürüm, biliyorsun, ne olur > >>>anlat" diye dil döktü boş yere... Yıllardır sevdiği adam, duyarsız ve > >>>sevgisiz biriyle yer değiştirmişti sanki. Ona ulaşmaya çalıştıkça, beton > >>>duvarlara çarpıyordu kadın, her çarpmada daha fazla kanıyordu > >>>yüreği...Bir gün, çocukluğunun, gençliğinin ve bütün hayatının birlikte > >>>geçtiği arkadaşına dert yanarken, "Artık dayanamıyorum, sana söylemek > >>>zorundayım" diye sözünü kesti arkadaşı. "O, seni aldatıyor. İş yerimin > >>>tam karşısındaki restoranda genç bir kadınla yemek yiyiyor her öğlen. > >>>Sonra sarmaş dolaş biniyorlar arabaya...." "Sus, sus çabuk, duymak > >>>istemiyorum bu yalanları" diye bağırdı kadın. Onca yıllık arkadaşını, > >>>kendisini kıskanmakla suçladı.... Ertesi gün, öğle vakti o restoranın > >>>hemen karşısında bir köşeye sindi sessizce ve peri masallarının sadece > >>>masal olduğunu anladı... Kocasının eskiden aynı hastanede çalıştığı genç > >>>çocuk doktorunu tanıdı hemen. Bazen evlerinde ağırladıkları kadına nasıl > >>>sarıldığını gördü adamın... Akşam kocası eve gelir gelmez, bazen bağırıp, > >>>bazen ağlayarak, bazen ona sımsıkı sarılıp bazen de yumruklayarak > >>>haykırdı suratına her şeyi. İnkar etmedi adam. Zamanla duyguların > >>>değişebildiği, insanların orta yaşa geldiklerinde farklılık aradığı gibi > >>>bir şeyler geveledi ağzında ve bavulunu alıp gitti evden.Kapıdan > >>>çıkarken, "son bir kez kucaklamak isterim seni" diyecek oldu ama kadın, > >>>"defol" dedi nefretle...İlk celsede boşandılar... Modern bir aşk > >>>hikayesinin böyle son bulmasınakimse inanamadı. Arkadaşlarının desteğiyle > >>>ayakta kalmaya çalıştı kadın. Adamın, sevgilisiyle birlikte Amerika'ya > >>>yerleştiğini öğrendi. Bazen yalnızkaldığında, onu hala sevdiğini > >>>hissedince, ağlama nöbetleri geçiriyor, aşkın yerini,en az onun kadar > >>>yoğun bir duygu olan nefretinalması için dua ediyordu.Aradan bir yıl > >>>geçti... Her şeyin ilacı olduğusöylenen zaman bile, kadının derdine çare > >>>olamamıştı.Bir sabah, ısrarla çalan zilin sesiyle uyandı.Kapıyı > >>>açtığında, karşısında o kadını gördü."Sen, buraya ne yüzle geliyorsun" > >>>diye bağırmak istedi ama sesi çıkmadı. "Lütfen, içeri girmeme izin ver > >>>mutlaka konuşmalıyız" ve zor duyulan bir sesle konuşmaya başladı: "Hiçbir > >>>şey göründüğü gibi değil aslında. Çok üzgünüm ama o bir saat önce öldü. > >>>Geçen yıl Amerika'daki kongre sırasında öğrendi hastalığını ve yaklaşık > >>>bir senelik ömrü kaldğını. Buna dayanamayacağını, hep söylediğin gibi > >>>onunla birlikte ölmek isteyeceğini biliyordu. Seni kendinden > >>>uzaklaştırmak için, benden sevgilisi rolünü oynamamı istedi. Ailesine de > >>>haber vermedi. Birlikte Amerika'ya yerleştiğimiz yalanını yaydı.Oysa ilk > >>>karşılaştığınız otobüs durağının karşısında bir ev tutmuştu. Tedavi > >>>görüyor ve kurtulacağına inanıyordu ama olmadı. Gece fenalaşmış bakıcısı > >>>beni aradı, son anda yetiştim. Sana bukutuyu vermemi istedi..." > >>>Gözlerinden akan yaşları durduramayacağını biliyordu kadın. Hemen > >>>oracıkta ölmek istiyordu. Eline tutuşturulan kutuyu açmayı neden sonra > >>>akıl edebildi. İtinayla katlanmış bir sürü kağıt duruyordu kutuda. İlk > >>>kağıtta, "Lütfen bütün notları sırayla oku birtanem" diyordu... "Seni > >>>sevmekten hiç vazgeçmedim", "Senin için ölürüm derdin hep, doğru > >>>söylediğini bilirdim." "Fakat benim için ölmeni istemedim" "Şimdi bana > >>>söz vermeni istiyorum. " "Benim için yaşayacaksın, anlaştık mı?" son > >>>kağıdı eline alırken, kutuda bir anahtarolduğunu gördü kadın... Ve son > >>>kağıtta şunlar yazılıydı:"Sahildeki evimizi senin çizdiğin projeye göre > >>>yaptırdım.Kocaman terasta martılarla kahvaltı ederken,ben hep seni > >>>izliyor olacağım..."> >>>_________________________________________________________________>