Zehirli Ok

İnsan ilişkileri çok boyutlu.Ama şu kadarını söylersek hayatımızın merkezine insanları koymamalı.Hayatımızın merkezi; inandığımız ‘Değerler’ olmalı.Yani benim hayata bakışım ne ise, yorumlayış tarzım ne ise hayatımın merkezi de ,bütün algılarımdaki ölçüm de “o” olmalı.Eğer insanlar bizim için ölçü, merkez olursa bu bizi herkesin hoşuna gitmeye çalışan, beğenilmek için bin bir kılığa giren bir maymuna çevirebilir.Çünkü dilin kemiği yoktur, herkes kendi penceresinden veya çoğu zaman kendi bencilliğinden bakar hayata ve insan ilişkilerine.Bunun için diyolog kurduğumuz insanları iyi seçmek gerekiyor diye düşünüyorum.Bu çok önemli.Bir insan olarak kendimizi ifade edebileceğimiz insanlar aramak ve paylaşımlarda bulunmak istememiz çok doğal.Çünki asıl zenginlik bu paylaşımdır zaten.Arabanız olmuş bindireceğiniz bir arkadaşınız olmadıktan sonra ,eviniz olmuş bir hayat arkadaşınız yoksa ise ne işe yarar ki.Duvarlar bize hitap etmez biz insan ararız, aramalıyız.Ama burada insanı ‘kutsamamak’ gerekiyor.İnsanın ‘yanılabilir’ olduğu payını koymak gerekiyor insan ilişkilerinde.Yoksa verimli ilişkiler kuramayız..Çoğu zaman biz insanın ‘yanılabilir’ olduğunu atlayarak, mutlakiyetçi bir yaklaşımla yaklaşarak ilişkilerimizi gereksiz yere zedeleyebiliyor, sevgimizi alınganlığa,nefrete,kine dönüştürüyoruz.Oysa insan yanıldığı için insandır.Oysa insan hatalarıyla olgunlaşır.Oysa insan nakıstır-eksiktir- ve sürekli bu dünyada eksikliğini tamamlamaya çalışır.İşte bundan dolayı İnsana sağlıklı ve doğru bir bakış açısı geliştirmemiz ilişkilerimizi de anlamlı ve verimli hale getirecektir.saygılarımla..