Zehirli Ok

Bu bir gelenekti gelinlik kız kulağını kapıya dayar dinlerdi,genc kız kalbini kadere dayar beklerdi.

kapının pervazına dokununca sivrilimiş bir kıymık elini hafifce çizdi.

bir kaç kan damlası birikti,kanadı ama akmadı.küçük bir ah dedi ve sonra yuttu bu ah ı .

içeride bir dünya kurulduğunu biliyordu ama bu dünya kalbinin enkazı üstüne kuruluyorsa ?

gittikçe sıkıntı bastı.holde dolanıyordu. bir an ayakkabılara ilişti gözü.çatlamış betonun üzerine çıkarılmış bir birinden bağımsız ama birbirinin tamamlayıcısı bir çift ayakkabı. kadın ve kocası gibi "dedi içinden.biri nereye giderse ötekide oraya gider.kah biri öndedir ,kah diğeri.biri eskiyince diğeride eskir ama nedense hep biri diğerinden önce delinirarkadan vuranıda coktur,öne destek olanıda..."ayakkabı işte"dedi düzeltirken.


gelen gencin ayakkabısıydı bunlar,biraz eskiceydi.demekki giyecek dah iyi bir ayakkabısı yoktu.bunlara ihanet etmediğine ve hemen değiştirp atmadığına göre kanaatkar birisidir diye düşündü.demekki bir ucu HZ.İsa(a.s) dandı.
ayakkabı bağlarına takılmış ot tohumlarına takıldı gözü birden.içinden "öndeki yoldan değil arkadaki patikadan gelmiş"dedi.evin önü asfalttı herkes bu yolu kullanırdı.kimse kestirme olan arazi yolunu sevmezdi.sanki toprak ve çamur kendileine cok uzakmış gibi kaçarlardı bu patikadan.oysa o cok severdi bu yolu,yalnızlığını yolun iki tarafına saça saça yürürdü."o yolu kullanmış "dedi.bu tohumlar benimde her seferinde eteğime yapışırdı.toprağı seviyor dedi minik bir gülümseme ekledi düşüncelerine.demekki bir ucu HZ ADEM(a.s) dendi

bir ara kapı aralandı ellerini gördü.iri ve damar damardı elleri.okumuş diyorlar ama elleri neden yıpranmıştı..çalışan o eller sıva karmış malta tutmuş gibiydi.demekki bir ucu HZ. İBRAHİM(a.s) dandı

şimdi sesini duyuyordu gencin ağır ağır konuşuyordu.sesi ahenkliydi."kaba söz,kaba bir bedenden çığ gibi düşer,düştüğü yeri hayattan koparır.sertçe söylenmiş her harf diğer harflerden zifte batırılarak ayrılmıştır kenara şerkeş bir dile değdiğinde pişman olup ortasından kırılır nazlı elifler.."sesi kuş diline çarpıp dönüyor gibiydi demekki bir ucu HZ.SÜLEYMAN (a.s) dandı

efendimizden bahsediyordu.kendisiyle birlikte efendimizin aşkınıda getirmişti.efendimiz diline değmişti ya sanki tüm oda aydınlanmıştı.demekki bir ucu HZ.MUHAMMED MUSTAFA (s.a.v) dandı

methini cok duymuştu gencin ama kendisini hiç görmemişti.boyu posu,kaşı gözü bir tavada eritmeli takva ölçeğine dökmeli dedi sessizce.

kasları yavaş yavaş gevşiyordu nedense ."cok komik dedi şimdi biz evlenince bir çift ayakkabı mı olcağız?"gülümsedi.

sonra bir an acıldı kapı.bir an ruhunda yağmurlar başladı.dizleri sağa sola kaydı ayaklarına hükmedemez oldu.kafasını,boynunu ,ağzını burnunu cevirdi gence doğru ama gözlerini bir türlü çeviremedi.kapıyı açan kimdi bilmiyordu.sonra kapı tekrar kapandı.dakikalrdır dolanıp duran ayakları o an sabit kaldı.bir korku vardı içinde ...kardelenler kokar mıydı?

güzellik hafif esen rüzgar gibi ferahlatıcı

pürüzsüz bir denizde yaşayan ışık gibi sakin.

ay gibi haledendi.

ve güzelliği cocukların ellerine bölüştürülen ekmek gibi sıcaktı.işte o an anladı bu hali de HZ. YUSUF(a.s) tandı
ve yine anladıki o kıymık elini neden peşinen kanatmıştı

çok doğru. biz sadece sevdiğinin gözünü görüp ona gazeller yazan fuzulinin torunarınıyız...
her konuda olduğu gibi aşktada yüce rabbiminiz rasulunu örnek almalıyız. aşk günümüzde meşk olarak algılansada ben onun ne kadar kutsal bir amaca hizmet ettiğini unutmayan insanların varlığından şüphe duymuyorum. bakın RABBİMİZ, Kur’ân’da eşleri birbirlerinin elbisesi olarak tarif ediyor. Bizim fıtratımızı bizden iyi bilen Rabbimizin eşleri elbiseler diye tarif etmesi, hiç şüphesiz, sonsuz manalar içeriyor .
Başkalarına elbisenizle görünürsünüz. Elbisenizin temizliği, sağlamlığı, rengi ve şıklığı dışarıya verdiğiniz mesajdır. Elbisenizin güzelliği ile kendinizi önemsediğinizi ve önemli olduğunuzu ifade edersiniz. Kirli, dağınık, sökük, yırtık bir elbise kendinize değer vermediğiniz anlamına gelir.
Şu halde, “Elbisemden bana ne?” deme hakkınız yoktur. Kendinizi elbisenizle tanıtırsınız; o kimliğiniz olur, kişiliğinizi ortaya koyar. Elbisenizde olabilecek her türlü kusur, size mal edilir; kişiliğinizden kaybettir.

Eşiniz de sizin başkalarına göründüğünüz kimliğinizdir. Onu yıpratırsanız, bakımını ihmal ederseniz, perişan hâle getirirseniz, önce kendinize zarar vermiş olursunuz. Kişiliğini kaybeden, özgüvenini yitiren, değer verilmeyen bir eş, sizin kendinizi böyle bir eşle yaşamaya mahkûm ettiğinizin göstergesidir. Bu da sadece eşinizi değil, kendinizi de önemsemediğiniz anlamına gelir.
Elbiseniz ayıplarınızı örter. Çıplak gezmek kadar utandırıcı bir şey yoktur herhalde… Şükür ki elbise sizi hem güzelleştirir, hem de bedeninizin saklamanız gereken kısımlarını örter. Bir bakıma sırdaşınızdır elbiseniz; en gizli saklı yerinize dokunur ama başkasına göstermez. İç yüzü çıplaklığınızı görür ama dış yüzünde bunu kimseye belli etmez. Hiç ummadığınız bir zamanda sökülüveren yahut içindekini gösteren bir elbise ayıplarınızı sergiler, sizi mahcup eder.

Eşler de birbirlerinin kusurlarını örtmek için vardır. Eşlerin kusur ve ayıpları, hata ve zaafları birbirine açıktır. Eşiniz, sizin hakkınızda başka kimsenin bilmediklerini bilir, sizde başka kimsenin görmediklerini görür. Elbette, bir “elbise” yahut “örtü” olarak, bu ayıpları ayıplamak için değil, örtmek, saklamak, ortadan kaldırmak için yanınızdadır. Eşinizin hata ve kusurlarını küçültüp saklamak yerine, daha da büyütüp ortaya çıkarmaya çalışıyorsanız, siz “elbise” değilsiniz. Bu yüzden eşinizi kimseyle kıyaslamayın; çünkü başkalarını sadece elbiseleri üzerinden görürsünüz; başkalarının elbiselerinin bildiğini bilemezsiniz.
Elbiseye siz değer katarsınız. İçine bir insan girdiğinde değer kazanır elbiseler. Hiçbir elbise paketinde kalsın diye dikilmez. Onu değerli kılan, bir insan bedenine uygun olması, bir insan tarafından giyilebilir olmasıdır. Bir başka deyişle, insan elbiseyi giyindiğinde, elbise de insanı giyinir. İçinde insan olan bir elbise adeta konuşur, işitir, görür, düşünür. Kendisinde kişilik olmayan bir insanı çok güzel bir elbise kişilik sahibi etmez. Elbise üzerinden sarkar, her haliyle o insana fazla geldiğini söyler.
Çoğunlukla “iyi” ve “ideal” bir eş ararız. Bu arayış kendimizin bu “iyi” ya da “ideal” eşe, “iyi” ya da “ideal” bir eş olup olamayacağımız detayını gözden kaçırtır. İyi bir elbiseyi giyinince, adam olunmayacağı gibi, iyi bir eş bulununca da, iyi bir evlilik garantisi yoktur. Öncelikle bu “iyi” eşe, “iyi” eş olmanız gerekir. Sonra da iki “iyi” eş olarak “iyi” bir ilişkiyi sürdürmenin ve geliştirmenin yollarını aramanız gerekir. Eşler birbirlerinin elbisesidir; yani birbirlerini giyinirler. Aralarındaki uyum onların ilişkilerinin şıklığı için vazgeçilmezdir. Eşiniz de elbiseniz olduğuna göre, sadece onu giyinmekle değer kazanacağınızı düşünmeyin. Elbiseye sizin de katacağınız bir şeyler vardır. Ona göre yürümesini, ona göre durmasını, ona göre davranmasını bilmeniz gerekir.
Elbise sizi korur. Elbisenin örtme fonksiyonuna ek olarak koruma fonksiyonu da vardır. Elbise soğuktan, aşırı sıcaktan, kir ve tozdan vs. korur. Canınızı ve teninizi tehdit eden şeyler karşısında, elbisenize daha sıkı bürünmeniz gerekir. Aksini yapıp böylesi tehditlerden elbisenizi sorumlu tutmanız haksızlık ve akılsızlık olur.

ya ben ne durumdayım

3 senedir çektiğim sıkıntı

ben seviyormuyum yoksa cinsel olrak ilgi duyuyorum anlamadım

ama her şeyim ters düz oldu

evlenmek için önüme biride çıkmıyor
maddi olarakta durumum o kadar iyi değil

cinsel ihtiyacımı inancım gereği zina olarakta karşılayamıyorum....
zamanım akıp gidiyor ...hemde çok hızlı
nedir çözüm nedir çözümsüzlük
varsa konuşabileceğim metin bey veya başka biri

msn adresini bıraksın
tabi bu konularda gerçekten tecrübe sahibi olması

ve beni bu yoldan kurtarıcı çözüm üretmesi
tek dileğim....