Gerçek âlimlerle sahte âlimleri ayıran en mühim fark şudur ki, gerçek âlimler fetva verirken kılı kırk yararak, kuran ve sünnetten kıl kadar sapmadan ve verilecek olan şeyin zaruret derecesine bakıp korkarak ve çekinerek fetva verirler. Her söyledikleri şeyin hüküm ve hakikat olmasına dikkat eder sözleri yüzünden insanların tevile giderek sapıtmasından korkarlar.
Ey insanlar, Allah'ın üzerinizdeki nimetini anın. Gökten ve yerden sizi rızıklandıran Allah'ın dışında bir başka Yaratıcı var mı? O'ndan başka İlah yoktur. Öyleyse nasıl olur da çevriliyorsunuz? (Fatır Suresi, 3)
İnsanlar üzerinde biraz düşünse, görme ve işitme duyularının senkronize çalışmasının ne büyük bir nimet olduğunu hemen anlayabilir.
Kuran’ı kendisine rehber edinen her Müslüman’ın görevi, rehber edindiği kitaba önce uymak sonra diğer insanlara tebliğ etmektir. Kuran’da Müslümanların insanları uyarmaları konusunda çok açık ve kesin hükümler vardır. Bunlardan bir tanesi Müddesir Suresi'nin 1. ve 2. ayetlerinde bildirilmiştir:
"Ey bürünüp örtünen, kalk (ve) bundan böyle uyar." (Müddessir Suresi, 1-2)
islam alimleri Kur-anı Kerimin bütün sırlarının Bismillah lafzında Bismillah lafzının ise B harfinde olduğunu söylemişlerdir.Bediüzzaman Hazretleri ise Sözler mecmuasının başına birinci söz olan Bismillah her hayrın başı dersini koymuştur.Bizde Üstat Hazretlerinin birinci sözünden aldığımız feyiz ile Bismillah ın her hayrın başı olduğunu beyan ederiz.
Bismillah bütün hayırlara vesile olacak bir kelime olduğu için mubarektir.
Peygamber efendimiz Hz. Muhammed (sav) Allah'ın kulu ve elçisidir. Ancak seçildiğinde ne bir dini eğitimi vardı ne de okuma yazması. Diğer peygamberlerin ve Kuran'da bahsedilen iman sahibi kulların da dini bir eğitimi yoktu. Dolayısıyla Kuran'ı anlamak için engin bir dini bilgiye değil, sadece samimi bir kalbe ihtiyaç vardır. Allah, "...İçten (Allah'a) yönelenden başkası öğüt alıp-düşünmez." (Mü'min Suresi, 13) buyurmuştur.
Hiç şüphesiz din, Allah Katında İslam'dır... (Ali İmran Suresi, 19) Allah, iman eden kulları için seçip beğendiği İslam dininde iman edenlerin ayaklarını sağlamlaştıracağını ve korkularından sonra onları güvene çıkaracağını Nur Suresi 55. ayetinde vaat etmiştir.
Etrafınızda, din ahlakını yaşamaya samimi niyeti olmadığı için sürekli bahaneler öne sürüp, ibadetlerini ileriki tarihlere erteleyen insanlarla çok karşılaşmışsınızdır. Her zaman bahaneleri hazırdır. Ev işleri, çocuklar, arkadaş toplantıları, derken ibadet edecekleri vakitleri kalmadığından şikâyet ederler.
Duygusallık, şeytanın sistemini yaşayan cahiliye toplumlarında takdir gören, insanlarda olması gerektiği düşünülen bir özelliktir. Oysa duygusal insanlar, kadere inanmadıkları, ya da inandıkları halde teslim olamadıkları için, zayıf karakterli olurlar. Olaylar karşısında sarsılır ve huzursuz, mutsuz, endişeli, hassas, sinirli karakterlere bürünürler.
Şeytanın, insanları Allah’ın dosdoğru yolundan saptırmak için uyguladığı taktiklerden biri, çoğunluğun doğru olduğu telkinidir. Rabbimizin, “O,amel (davranış ve eylem) bakımından hanginizin daha iyi (ve güzel) olacağını denemek için ölümü ve hayatı yarattı” (Mülk Suresi – 2) ayetinde belirttiği gibi, insanın bu dünyada bulunuş amacı iyi ve güzel davranışlarda bulunarak Allah’ın razı olacağı tavırlar sergilemektir. Bu konudaki tek ölçü de Kuran ve Kuran’ı eksiksiz yaşayan peygamberlerin ahlakıdır.
İman, bir insanın hayatındaki en büyük zenginliktir. Ancak hiçbir zenginlik daimi değildir. Gerekli çaba gösterilmez, tedbirler alınmazsa, sahip olunan maddi ve manevi zenginliklerin tümü yavaş yavaş erir. İman da buna dâhildir. Şayet iman eden her kişinin ölene dek imanını koruması garanti olsaydı, münafık diye bir şey olmazdı. Bu nedenle iman eden kişi için iman zenginliğini sadece muhafaza etmek değil, sürekli olarak artırmak en önemli amaç olmalıdır.
İnsanların en çok şekva ettikleri şeylerin başında can sıkıntısı gelmektedir.Can sıkıntısının en büyük sebebi insanların yeknesak bir hayat yaşamasından dolayıdır.Gayesi amacı hedefi olmayan insanlar boş ve batıl faidesiz dairelerde hareketsiz bir hayat sürerler.bu faidesi olmayan hayat dairelerinde geçen zamanlar faide ve kar getirmediği için insanın lehine heba olup gitmektedir..Bu amaçsız ve gayesiz hayat tarzı içinde yaşayan insanların daireleri iki üç daireden meydana geldiği için günleri, ayları, seneleri, sıradanlıktan kurtulamaz.Hayatlarınd
Din ve iman öyle nurani bir tılsımlı anahtardır ki insanın fıtratında vaz'edilen cihazatın anahtarları ile esma-i kudsiye-i İlahiyenin gizli definelerini açar.. Zât-ı akdes'i ilahiyi o esma ile tanıtıp gösterir. İnsanın vücudunda konulan duygu ve i latiflerin terazileriyle rahmet-i İlahiyenin hazinelerini tartar ve şükür ile satar.Bu sırra mazhar olan insanlar Şu âlemin mevcudatının her birisinin kendine mahsus bir dil ile Hâlıkının vahdaniyetine ve Sâniinin rububiyetine dair manevî sözlerini fehm etmişlerdir...
Yüce Rabbimizin Kuran’da bildirdiği güzel ahlakı gereği gibi yaşamayan toplumlarda genellikle samimiyet, sadelik ve içtenlik yerine, samimiyetten uzak, yapmacık tavır ve davranışlar hakim olur.
Çoğu zaman dini yaşadığını zanneden ve kendisini bu konuda çok yeterli gören insanlar da, aslında son derece samimiyetsiz oldukları için, Kuran ahlakından uzak bir hayat sürdüklerinin farkına dahi varamazlar.
İnsanlar arasında yaygın olan bir inanca göre Allah' tan korkmak yerine Allah' ı sevmek yeterli görülür. Bu çarpık anlayış insanı gaflete sürükleyen en önemli nedenlerden biridir.
Allah' tan korkmak yerine sevmenin doğru olacağını söyleyen bazı insanlar, Allah' ın Kuran' da bildirdiği 'Öyleyse Benden, yalnızca Benden korkun.' (Nahl Suresi, 51) ayetine riayet etmemiş olurlar. Kuran' da bildirilen tek bir ayete bile muhalif olmak belki de sonsuz cehennem azabını yaşamaya neden olabilecekken, insanın böyle bir gaflete düşmesi büyük hata olacaktır.
Günümüz toplumunda çok yaygın bir düşünce hâkimdir. “Din, kişiyle Allah arasındadır” ve “herkes inançlarını dört duvar arasında yaşamalıdır”. İnançların dışa dönük yaşanması ve yaygınlaştırılmaya çalışılması gereksiz, gösteriş amaçlı bir eylem olarak görülür ve bir kısım insan tarafından kınanır.